ខណៈវិបត្តិអចលទ្រព្យចិនរីកធំ តើសេដ្ឋកិច្ចសកលកំពុងស្ថិតក្នុងគ្រោះថ្នាក់ដែរឬទេ?

ទីផ្សារអចលនទ្រព្យរបស់ប្រទេសចិនកំពុងតែធ្លាក់ចូលទៅក្នុងវិបត្តិដោយសន្សឹមៗ។ តម្លៃអចលនទ្រព្យកំពុងដាំក្បាលចុះ ខណៈដែលអាជ្ញាធរកំពុងស្វះស្វែងរកវិធីដើម្បីគ្រប់គ្រងទៅលើបំណុលដែលគ្មានចីរភាព និងទីផ្សារដ៏ប្រថុយប្រថាន។ អ្នកទិញផ្ទះរាប់រយពាន់នាក់កំពុងបដិសេធមិនព្រមបង់ថ្លៃរំលោះផ្ទះរបស់ពួកគេ ខណៈដែលអ្នកសាងសង់អចលនទ្រព្យក៍កំពុងតែជួបប្រទះនឹងបញ្ហា មិនអាចសាងសង់គម្រោងផ្ទះនោះឱ្យបានទាន់ពេលវេលា។

ខណៈវិស័យអចលនទ្រព្យបានគ្របដណ្តប់ពី ១៥% ទៅ ៣០% នៃ GDP របស់ប្រទេសចិន ផលលំបាករបស់ទីផ្សារនេះក៏បាននិងកំពុងបង្កជាបញ្ហាដល់សេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសចិន និងអាចបង្កជាបញ្ហាធំដល់កំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់សកលលោកផងដែរ។

បញ្ហាអចលនទ្រព្យរបស់ប្រទេសចិន មួយផ្នែកគឺជាបច្ច័យនៃការសម្រេចចិត្តខាងនយោបាយដោយចេតនា។ កាលពីខែសីហា ឆ្នាំ ២០២០ ទីក្រុងប៉េកាំងបានដាក់ចេញនូវគោលនយោបាយ «បន្ទាត់ក្រហម ៣» ក្នុងគោលដៅដើម្បីកាត់បន្ថយភាពផុយស្រួយ/ពពុះសាប៊ូនៃវិស័យផ្ទះសម្បែង (Housing Bubble) ខណៈភាពផុយស្រួយ/ពពុះសាប៊ូនោះ បានកើតមានឡើងអស់រយៈពេលជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយ។

គោលនយោបាយនោះ មានគោលដៅចំនួន២ គឺធ្វើការកាត់បន្ថយការពឹងផ្អែកជ្រុលនៃសេដ្ឋកិច្ចចិនទៅលើវិស័យអចលនទ្រព្យ និងកាត់បន្ថយហានិភ័យដែលធ្វើឱ្យតម្លៃផ្ទះសម្បែងកើនឡើងហួសពីសមត្ថភាពរបស់ពលរដ្ឋចិន ដែលស្ថិតនៅក្នុងវណ្ណៈកណ្តាល ។

ស្ថិតក្រោមគោលនយោបាយខាងលើ អ្នកសាងសង់ត្រូវបានគេតម្រូវឱ្យបំពេញតាមលក្ខណដ៏តឹងរ៉ឹងពាក់ព័ន្ធនឹងស្ថានភាពហិរញ្ញវត្ថុ ដែលរួមមានការតម្រូវឱ្យមានទ្រព្យ ឬប្រាក់សមាមាត្រជាមួយនិងបំណុល ១០០% ដើម្បីអាចធ្វើការខ្ចីប្រាក់ពីបណ្តាធនាគារ និងស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុផ្សេងៗបាន។

ប៉ុន្តែក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍជាច្រើនបានជ្រើសយកការធ្វើប្រតិបត្តិការនៅក្រៅគោលនយោបាយ «បន្ទាត់ក្រហម ៣» និងត្រូវបានរួមរឹតដោយបំណុលដ៏ធំសម្បើម។ ដោយវិធានការនៃច្បាប់ថ្មីបានធ្វើឱ្យពួកគេមិនអាចខ្ចីប្រាក់បាន ទីបំផុតវិស័យនោះក៏ត្រូវបានជួបនឹងស្ថានភាពខ្វះខាតប្រាក់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។

នៅក្នុងខែធ្នូ ក្រុមហ៊ុន Evergrande ដែលជាក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍធំជាងគេមួយរបស់ប្រទេសចិន បានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងស្ថានភាពគ្មានប្រាក់ដើម្បីទូទាត់សងការប្រាក់ ហើយក្រោយមកក្រុមហ៊ុន Kaisa Group Holdings ក៏បានជួបនឹងស្ថានភាពដូចគ្នានេះភ្លាមៗផងដែរ។

តម្លៃអចលនទ្រព្យបានដាំក្បាលចុះអស់រយៈពេល ១១ ខែជាប់ៗគ្នា គិតត្រឹមខែកក្កដា ហើយបើធៀបនឹងឆ្នាំមុនតម្លៃអចលនទ្រព្យបានធ្លាក់ចុះរហូតដល់ ៣០% ។

លោក Gabriel Wildau នាយកគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុនវិភាគហានិភ័យ Teneo បានប្រាប់ ដល់សារព័ត៌មាន Al Jazeera ថា «អ្វីដែលប្រទេសចិនកំពុងជួបប្រទះនៅពេលនេះ គឺជាវិបត្តិដែលកើតចេញពីការដាក់ចេញគោលនយោបាយ»។ លោកបានបន្ថែមទៀតថា «អ្វីដែលខ្ញុំចង់និយាយនោះគឺពលរដ្ឋបានទទួលនូវការព្រមានអំពីភាពផុយស្រួយនៃវិស័យផ្ទះសម្បែងអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ប៉ុន្តែសម្ពាធដ៏ស្រួចស្រាលដែលទីផ្សារអចលនទ្រព្យកំពុងទទួលរងគ្រោះនៅ ពេលនេះ គឺជាបច្ច័យដោយផ្ទាល់ដែលបណ្តាលមកពីការរឹតត្បឹតយ៉ាងតឹងរ៉ឹងទៅលើការផ្តល់ប្រាក់កម្ចីទៅឱ្យក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍ ដែលត្រូវបានគេធ្វើឡើងកាលពីរយៈពេល ១ ឆ្នាំកន្លះកន្លងទៅ»។

វិស័យអចលនទ្រព្យបានជួបប្រទះនឹងបញ្ហាលំបាកឥតឈប់ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ខណៈដែលក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍណាដែលមានបញ្ហាជាប់គាំងសាច់ប្រាក់ មិនអាចសាងសង់គម្រោងរបស់គេឱ្យរួចរាល់តាមកាលកំណត់ នោះឡើយ។

ក្រោយពេលដែលបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងទីក្រុង Jingdezhen កាលពីដើមឆ្នាំនេះ ការតវ៉ាពីសំណាក់អ្នកបង់រំលោះអចលនទ្រព្យបានរីករាលដាលដល់ទីក្រុងជាង ១០០ និងមានជាប់ពាក់ព័ន្ធជាមួយក្រុមហ៊ុនសាងសង់ផ្ទះប្រមាណ ៣០០ ក្រុមហ៊ុនទៀតផង។

ធនាគារ Deutsche បានប៉ាន់ប្រមាណថា ទំហំកម្ចីបង់រំលោះផ្ទះដែលបានទទួលរងនូវផលប៉ះពាល់ពីការធ្វើពហិការនោះ គឺស្ថិតនៅចន្លោះពី ១,៨ ទៅ ២ ទ្រីលានយ័ន (២៧០ ទៅ ៣០០ ពាន់លានដុល្លារ) ឬប្រមាណ ៥% នៃកម្ចីបង់រំលោះផ្ទះទាំងអស់។

លោក Tommy Wu សេដ្ឋវិទូនៅក្រុមហ៊ុន Oxford Economics បានលើកឡើងនៅក្នុងកំណត់ហេតុមួយកាលពីដើមខែនេះថា «ឬសគល់នៃបញ្ហានោះគឺថា ក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍអចលនទ្រព្យមានលំហូរសាច់ប្រាក់មិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបន្តគម្រោងសាងសង់របស់ពួកគេ ហើយមូលហេតុគឺអាចដោយសារតែទំហំប្រាក់ដែលត្រូវសងបំណុល, ការធ្លាក់ចុះនៃការលក់ផ្ទះសម្បែង ឬការប្រើប្រាស់កញ្ចប់ថវិកាមិនបានត្រឹមត្រូវ»។ លោកបានបន្ថែមទៀតថា «ដើម្បីដោះស្រាយចំពោះបញ្ហានេះ គេត្រូវកសាងទំនុកចិត្តរបស់អ្នកទិញផ្ទះចំពោះក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍឡើងវិញ ដើម្បីជួយគាំទ្រដល់ការលក់ផ្ទះ និងធ្វើឱ្យស្ថានភាពហិរញ្ញវត្ថុរបស់ក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍមានភាពប្រសើរឡើងវិញ»។

ផលលំបាកនៃវិស័យអចលនទ្រព្យរបស់ប្រទេសចិន បានបង្កហានិភ័យយ៉ាងធំដល់សេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួនដែលកំពុងស្ថិតនៅក្នុងបញ្ហារួចទៅហើយ ដោយសារតែគោលនយោបាយគ្មានការរីករាលកូវីដ (Zero-COVID) ដ៏តឹងរ៉ឹងរបស់ទីក្រុងប៉េកាំង និងការធ្លាក់ចុះនៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ចសកល។ ការព្យាករណ៍ខ្លះបានឱ្យដឹងថា វិស័យអចលនទ្រព្យរបស់ប្រទេសចិនបានរួមចំណែករហូតដល់ទៅ ៣០% នៃ GDP ខណៈនៅសហរដ្ឋអាមេរិក វិស័យនេះបានចូលរួមចំណែកតែប្រមាណពាក់កណ្តាលនៃតួលេខនេះតែប៉ុណ្ណោះ។

ខណៈអ្នកវិភាគខ្លះជឿថា ទីផ្សារនៃវិស័យនេះបានធ្លាក់ដល់បាតរួចទៅហើយនោះ ទុក្ខលំបាករបស់វិស័យនេះអាចនឹងត្រូវអូសបន្លាយមួយរយៈពេលទៀត។ នៅខែកក្កដា ស្ថាប័ន S&P Global Ratings បានប៉ាន់ប្រមាណថា «តម្លៃអចលនទ្រព្យនឹងធ្លាក់ចុះ ៣០% ទៀតនៅឆ្នាំនេះ ពោលគឺជាការធ្លាក់ចុះអាក្រក់ជាងអំឡុងពេលមានវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុឆ្នាំ ២០០៨ ទៅទៀត»។

លោក Wildau បាននិយាយថា «វាហាក់ដូចជាសេដ្ឋកិច្ចមួយផ្នែកធំ ត្រូវបានលិចទៅក្នុងទឹកបាត់ទៅហើយ។ បើទោះជាយើងខិតខំបន្តអនុវត្តនៅក្នុងល្បឿនបច្ចុប្បន្ននេះ ក៏វានឹងមិនមានស្ថិរភាពដែរ។ ដូច្នេះ សម្រាប់ឆ្នាំនេះ កំណើនគឺត្រូវតែស្ថិតនៅក្រោមគោលដៅហើយ ប្រសិនបើស្ថានការណ៍នៅតែបែបនេះ»។

លោក Alicia Garcia-Herrero ប្រធានសេដ្ឋវិទូប្រចាំតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកនៅក្រុមហ៊ុន Natixis នៅហុងកុងបាននិយាយថា «ដោយសារតែក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យចិន មានបំណុលនៅបរទេសតិចតួច ដូច្នេះ សេដ្ឋកិច្ចសកលនឹងមិនមានហានិភ័យខ្ពស់ដូចកាលពីវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុដែលបង្ក ឡើងដោយការដួលរលំនៃក្រុមហ៊ុន Lehman Brothers នៅសហរដ្ឋអាមេរិកនោះទេ»។

ប៉ុន្តែដោយសារសេដ្ឋកិច្ចចិនមានទំហំជិត ១/៥ នៃ GDP សកលនោះ មានន័យថា វាអាចនឹងមានការថមថយមួយចំនួនដែលអាចជះឥទ្ធិពលធ្ងន់ធ្ងរទៅលើកំណើនសេដ្ឋកិច្ចសកលផងដែរ។

លោក Garcia-Herrero បានប្រាប់សារព័ត៌មាន Al Jazeera ថា «ផលប៉ះពាល់ជាសកលនោះ គឺបណ្តាលមកពីកំណើនសេដ្ឋកិច្ចទាបខ្លាំងរបស់ប្រទេសចិន ហើយវាមិនមែនជាផលប៉ះពាល់ផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុខ្លាំងនោះទេ»។ លោកបានបន្ថែមទៀតថា «តាមពិត ប្រសិនបើបណ្តាធនាគារចិនមិនអាចដោះស្រាយវិបត្តិនេះបានទេ ខណៈប្រាក់កម្ចីដែលមិនបានប្រើប្រាស់ (non-performing loan) របស់ពួកគេ បានកើនឡើងច្រើនខ្លាំង ហើយប្រទេសចិននឹងត្រូវធ្លាក់ចូលទៅក្នុងវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុ ហើយវានឹងធ្វើឱ្យប្រទេសចិនមានស្ថានដូចប្រទេសជប៉ុនកាលពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០ និង១៩៩០ អញ្ចឹងដែរ។ អ្វីដែលជាសេនារីយ៉ូនោះគឺការរួមរឹតដោយប្រាក់កម្ចីអាក្រក់ (bad loans), ភាពគ្មានឥណទាន, សេដ្ឋកិច្ចមានភាពអន់ថយ, និងបញ្ហាបរិផរណា (deflation) តែវាមិនអាចក្លាយជាព្រឹត្តិការណ៍ដូចកាលពីក្រុមហ៊ុន Lehman ដួលរំលំភ្លាមៗនោះទេ»។

វេទិការសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកបានធ្វើការប៉ាន់ប្រមាណថា រាល់ការធ្លាក់ចុះ ១% នៃ GDP របស់ប្រទេសចិននឹងបណ្តាលឱ្យ GDP សកលមានការធ្លាក់ចុះចំនួន ០,៣%។ នៅក្នុងការសិក្សាកាលពីឆ្នាំ ២០១៩ របស់ធនាគារកណ្តាលអាមេរិក សេដ្ឋវិទូបានប៉ាន់ប្រមាណថាការធ្លាក់ចុះ ៨,៥% នៃ GDP របស់ប្រទេសចិននឹងបណ្តាលឱ្យសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសអភិវឌ្ឍធ្លាក់ចុះ ៣,២៥% និងសេដ្ឋកិច្ចប្រទេសកំពុងរីកលូតលាស់ធ្លាក់ចុះជិត ៦% ។

អ្នកវិភាគបានឱ្យដឹងថា សេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសចិន មិនទំនងជាអាចជួបប្រទះនឹងការដួលរលំនៅក្នុងកម្រិតធ្ងន់ធ្ងរបែបនោះទេ។ ប៉ុន្តែវាអាចស្ថិតនៅក្នុងដំណើរអូសបន្លាយដែលអាចទាញទម្លាក់កំណើន សេដ្ឋកិច្ចសកលនៅប៉ុន្មានឆ្នាំខាងមុខទៀតនេះ។

លោក Wildau បានបញ្ជាក់ថា អ្នកធ្វើគោលនយោបាយចិនមានយន្តការដែលបណ្តាប្រទេសដែលមានលក្ខណៈមូលធននិយមជាងមិនមានក្នុងការបញ្ចៀសវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុពេញទំហឹងបាន។ លោកបាននិយាយថា «មេដឹកនាំចិន មានកម្រិតនៃការគ្រប់គ្រងយ៉ាងធំធេងទៅលើប្រព័ន្ធហិរញ្ញវត្ថុ និងសេដ្ឋកិច្ចជាក់ស្តែង ជាងអ្វីដែលអ្នកធ្វើគោលនយោបាយរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកបានធ្វើកាលពីឆ្នាំ ២០០៨ ទៅទៀត។ ដូច្នេះពួកគេមានយន្តការក្នុងការបញ្ចៀសវិបត្តិដ៏ស្រួចស្រាល់នេះបាន»។

លោកបានបន្ថែមទៀតថា «ពួកគេមានអំណាចក្នុងការបញ្ចៀសវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុ និងការដួលរលំទាំងស្រុងនៃលំហូរឥណទានបាន ដោយសារតែពួកគេអាចបញ្ជាឱ្យធនាគារផ្តល់ប្រាក់កម្ចីបាន។ ពួកគេអាចធ្វើការខាងក្រៅប្រព័ន្ធក្ស័យធនផ្លូវច្បាប់ (legal bankruptcy system) ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចដំណើរការទៅមុខ ដើម្បីបញ្ចៀសស្ថានភាពគ្មានប្រាក់សងបំណុលដោយគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់បាន»។

ប៉ុន្តែ លោក Wildau ក៏បានឱ្យដឹងផងដែរថា សេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសចិនអាចនៅជាប់ទ្រឹងសម្រាប់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំសម្រាប់ពលរដ្ឋចិនជាច្រើន ក្រោយទទួលបានកំណើនសេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងខ្លាំងក្លាអស់រយៈពេលជាច្រើនទសវត្សរ៍រួចមក។ គាត់បាននិយាយថា «យើងអាចមើលឃើញអំពីកំណើនយឺតៗរយៈពេលវែងពោលគឺមានភាពស្រដៀងគ្នាខ្លាំងទៅនឹងសេនារីយ៉ូរបស់ប្រទេសជប៉ុនដែលជាប្រភេទនៃការថមថយសេដ្ឋកិច្ចខ្លាំងក្លាសម្រាប់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំទៅមុខ បើទោះបីជាគ្មានវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុដ៏ស្រួចស្រាល់ណាមួយនៅក្នុងទីផ្សារក៏ពិតមែន»។

ទីក្រុងប៉េកាំងបានបង្ហាញសញ្ញាថា ការគាំទ្រទីផ្សារអចលនទ្រព្យ គឺជាកិច្ចការដ៏សំខាន់មួយ បើទោះបីជាខ្លួនប្តេជ្ញាចិត្តក្នុងការកាត់បន្ថយការពឹងផ្អែកសេដ្ឋកិច្ចទៅលើវិស័យនោះក្តី។ នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំមួយរបស់ស្ថាប័នកំពូលរបស់ប្រទេសចិនកាលពីខែកក្កដា មន្ត្រីជាច្រើនបាននិយាយថា វាពិតជារឿងដ៏ចាំបាច់ក្នុងការផ្តល់ស្ថិរភាពដល់ទីផ្សារអចលនទ្រព្យជាក់ស្តែង ហើយពួកគេក៏បានគូសបញ្ជាក់ទៀតថា រដ្ឋាភិបាលតាមតំបន់គួរតែទទួលខុសត្រូវដើម្បីធានាបានថា ផ្ទះដែលទិញមុនការសាងសង់អាចត្រូវបានសាងសង់បញ្ចប់។

នៅដើមខែនេះ សារព័ត៌មាន Caixin របស់ប្រទេសចិនបានរាយការណ៍ថា ទីក្រុងប៉េកាំងកំពុងត្រៀមខ្លួនបញ្ចេញប្រាក់កម្ចី ២៩,៣០ ពាន់លានដុល្លារ ដើម្បីសង់បញ្ចប់គម្រោងផ្ទះដែលមិនទាន់សង់រួចរាល់។

ទីក្រុងប៉េកាំង ក៏បានចាត់វិធានការដើម្បីជំរុញសេដ្ឋកិច្ចជាទូទៅផងដែរ តាមរយៈការបន្ទាបអត្រាការប្រាក់ និងការបញ្ចេញកញ្ចប់ថវិកាសង្គ្រោះសេដ្ឋកិច្ច ដែលរួមមានទាំងសេចក្តីប្រកាសកាលពីសប្តាហ៍មុនក្នុងការផ្តល់នូវឥណទានថ្មីចំនួន ៤៤ ពាន់លានដុល្លារ តាមរយៈបណ្តាធនាគារដែលគ្រប់គ្រងដោយរដ្ឋផងដែរ។

លោក Wu សេដ្ឋវិទូនៅក្រុមហ៊ុន Oxford Economics បានលើកឡើងនៅក្នុងកំណត់ហេតុមួយថា «យើងរំពឹងថា ការផ្តល់ហិរញ្ញប្បទានបន្ថែមនឹងត្រូវបានគេរៀបចំដើម្បីគាំទ្រដល់ការសាងសង់បញ្ចប់គម្រោងផ្ទះដែលមិនទាន់បានសង់រួចរាល់។ លោកបានបន្ថែមទៀតថា «ជាក់ស្តែង សេចក្តីថ្លែងការណ៍ក្រោយកិច្ចប្រជុំការិយាល័យនយោបាយនៅខែកក្កដា បានគូសបញ្ជាក់នូវភាពចាំបាច់ក្នុងការផ្តល់ស្ថិរភាពដល់ទីផ្សារអចលនទ្រព្យ និងធានាឱ្យបាននូវការផ្តល់ផ្ទះសម្បែងទៅតាមផែនការ។ យើងគិតថា កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងទាំងនេះមិនទំនងជាកើតមានដោយផ្ទាល់ពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាលកណ្តាលនោះទេ។ ជាជំនួសវិញ អាជ្ញាធរទំនងជានឹងត្រូវស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាលតាមតំបន់ធនាគារនិងក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍអចលនទ្រព្យ មានការសហការគ្នាដើម្បីធានាអោយបានថា គម្រោងផ្ទះដែលមិនទាន់បានសាងសង់រួចរាល់ត្រូវតែសាងសង់បញ្ចប់»។

ការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ប្រទេសចិនដើម្បីលើកស្តួយទីផ្សារអចលនទ្រព្យអាចនៅមានកម្រិត ស្របពេលទីក្រុងប៉េកាំងនឹងនៅតែបន្តប្រកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងគោលការណ៍ «បន្ទាត់ក្រហម ៣» របស់ខ្លួន និងអនុវត្តតាមការចង់បានរបស់ប្រធានាធិបតីចិន Xi Jinping ដែលបាននិយាយថា «ផ្ទះសម្បែងគឺសម្រាប់រស់នៅ មិនមែនសម្រាប់បង្កឱ្យមានហានិភ័យនោះទេ»។

លោក Wildau បាននិយាយថា «នៅពេលនេះ អ្នកធ្វើគោលនយោបាយចិនកំពុងប្រឈមនឹងការសម្រេចចិត្តថា តើគួរបន្តឆ្ពោះទៅមុខជាមួយការគាបសង្កត់របស់ពួកគេទៅលើវិស័យអចលនទ្រព្យជាក់ស្តែង ឬត្រូវប្តូរជំហរវិញដើម្បីបុព្វហេតុនៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ច»៕

Al Jazeera