ព្រះរាជពិធីច្រត់ព្រះនង្គ័ល គឺជាព្រះរាជពិធីបុណ្យដែលខ្មែរបានប្រារព្ធធ្វើជារៀងរាល់ឆ្នាំនៅថ្ងៃទី៤រោចខែពិសាខ ដើម្បីជាប្រកាសពីដំណើរមកដល់នៃរដូវធ្វើស្រែចម្ការរបស់ប្រជារាស្ត្រក្នុងនគរ និងដើម្បីផ្សងប្រផ្នូលពីភោគផលកសិកម្មនាឆ្នាំខាងមុខ។
កាលពីឆ្នាំ២០១៨ បុណ្យភូមិត្រូវបានប្រារព្ធឡើងយ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេងនៅក្នុងវត្តគោកអំពិល ភូមិព្រែកថ្លឹង សង្កាត់ជើងឯក ខណ្ឌដង្កោរ រាជធានីភ្នំពេញ។ ដោយឡែក សម្រាប់បុណ្យភូមិឆ្នាំ២០១៩ ដែលជាបុណ្យភូមិលើកទី៦ នឹងធ្វើឡើងនៅវត្តព្រះធាតុ ស្ថិតក្នុងសង្កាត់រលួស
ជាគោលនយោបាយរបស់អាជ្ញាធរជាតិអប្សរាក្នុងការអភិរក្សតំបន់អង្គរមានទាំង ជំនឿ សាសនា សិល្បៈ ទំនៀមទម្លាប់
ទូក ង វែងជាងគេប្រវែងជិត ១០០ម៉ែត្រ របស់កម្ពុជា នឹងដាក់បង្ហាញប្រជាពលរដ្ឋ និងភ្ញៀវជាតិ-អន្តរជាតិ ទស្សនាពីថ្ងៃទី២៤-៣០ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៨ ខាងមុខនេះ
ប្រាសាទភ្នំបាខែង ស្ថិត នៅក្នុងរមណីយដ្ឋានអង្គរ ខេត្តសៀមរាប ពេល នេះកំពុងត្រូវបានទទួលការជួសជុល ដោយសារ ប្រាសាទបុរាណខ្មែរ មានអាយុកាលរាប់ពាន់ ឆ្នាំនេះ បានរងការខូចខាតដោយអន្លើ។
ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៣០ ដល់ ឆ្នាំ១៩៤០ ព្រះអង្គបានចូលសិក្សានៅសាលាបឋមសិក្សា FRA-NCOIS BAUDOIN និងវិទ្យាល័យព្រះស៊ីសុវត្ថិរាជធានីភ្នំពេញ។ បន្ទាប់មកព្រះអង្គបានជ្រើសតាំង និងថ្វាយព្រះរាជឋានៈព្រះអង្គជាព្រះមហាក្សត្រ នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា នៅរាជធានីភ្នំពេញ
ពិស្ណុការ ជាពាក្យដែលបានប្រែមកពីបាលីថាៈ វិស្សកម្ម, សំ. វិឝ្វកម៌ន៑ គឺជានាមនៃទេវតា ដែលមានចំណេះខាងការជាង
ឧបករណ៍ភ្លេងគងវង់ មានពីរប្រភេទ គឺគងវង់តូច និងគងវង់ធំ។ គងវង់ទាំងពីរនេះប្រើប្រាស់នៅក្នុងវង់ភ្លេងពិណពាទ្យបច្ចុប្បន្ន។ មានសណ្ឋានរាងរៅដូចគ្នា មានរបៀបធ្វើក៏ដូចគ្នា មានផ្លែសំនៀង១៦ផ្លែដូចគ្នា អន្លូងសម្រាប់គោះផ្លែសំនៀងក៏ដូចគ្នាដែរ ប៉ុន្តែសម្គាល់ថា ធំ ឬតូច សំដៅទៅលើរង្វង់គងធំ ឬតូច និងសំដៅទៅលើផ្លែសំនៀងធំ ឬតូចប៉ុណ្ណោះ ពិសេសទៅទៀត គឺគងវង់តូចមានដំណើរសាច់បទរាយ រាបសាដើរផ្លូវសាច់បទធំៗ រីឯគងវង់ធំមានដំណើរសាច់បទឃ្លេងឃ្លោង របៀបបញ្ជើច ផ្តក់ពីមុខពីក្រោយ ឬប្រើសំនៀងត្រួត ធ្វើយ៉ាងណាឱ្យសំនៀងរបស់ខ្លួនលេចធ្លោឡើងត្រង់ចន្លោះគេឯង។ គងវង់តូច និងគងវង់ធំ គឺជាគងវង់ដែលមានអាយុច្រើនសតវត្សណាស់មកហើយ ហើយមានសារសំខាន់ក្នុងវង់ភ្លេងពិណពាទ្យដែលជាវង់ភ្លេងសម្រាប់ បម្រើឱ្យព្រហ្មញ្ញសាសនាកាលពីសម័យដើម។ តាមបន្ទូលរបស់សម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ក្នុងឆ្នាំ១៩៦៥ ថា «គងវង់ទាំងពីរបែបនេះខ្មែរយើងបំបែកចេញពីគងពាក់កណ្តាលវង់ មានផ្លែសំនៀង៨និង៩ ដំបូងបំបែកចេញបានគងវង់ធំមុនគេ បន្ទាប់មកទើបបំបែកចេញជាគងវង់តូចទៀត ក្នុងចន្លោះសតវត្សទី៩ និងទី១២ រីឯគងពាក់កណ្តាលវង់ខ្មែរមានតាំងពីសម័យមុនអង្គរ»។ ប្រភេទគងវង់នេះ មានវង្វង់ធ្វើអំពីផ្តៅដំបង៤ដើម គឺវង់ខាងក្រោម២ដើម និងវង់ខាងលើ២ដើម។ វង់លើក្រោមភ្ជាប់គ្នាដោយជើងទៀន ធ្វើអំពីឈើជាច្រើនព័ទ្ធជុំវិញ និងមានចន្ទល់ធ្វើអំពីឫស្សីសម្រាប់ទល់ពីវង់ខាងក្នុងទៅវង់ខាងក្រៅទុកចន្លោះល្មមដែលអាចដាក់ផ្លែសំនៀងបាន។ នៅពាក់កណ្តាលជើងទៀនទាំងនេះមានវ័ណ្ឌពីរ មួយនៅខាងក្នុង មួយនៅខាងក្រៅព័ទ្ធជុំវិញដូចរង្វង់គងដែរសម្រាប់ចងចុងខ្សែដែលដោតផ្លែសំនៀង។ នៅចុងរង្វង់គងសងខាងផ្នែកខាងលើមានខោលម្ខាងមួយធ្វើអំពីឈើ និងមានបញ្ចុះក្បាច់ផ្សេងៗសម្រាប់ជាគ្រឿងលម្អមានរាងដូចជាក្បាលនាគកំពុងបើកពពារ ។ អន្លូងមានពីរ […]
អតីតអគារសាលាខេត្តបាត់ដំបងនេះ ត្រូវបានកសាងឡើងនៅក្នុងសម័យលោកម្ចាស់កថាថន ឈុំ ពេលដែលខេត្តបាត់ដំបងស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ថៃ
ប្រាសាទនេះទំនងជាមន្ទីរពេទ្យ១ នៅក្នុងចំណោម១០២ នៃមន្ទីរពេទ្យសមយ័អង្គរ
