តើរូបិយបណ្ណអាស៊ានអាចរក្សាតម្លៃបានដែរឬទេ ខណៈពេលដែលធនាគារកណ្តាលអាមេរិកធ្វើការដំឡើងអត្រាការប្រាក់?

ធនាគារកណ្ដាលសហរដ្ឋអាមេរិក ឬ The Fed

នៅពេលដែលធនាគារកណ្តាលអាមេរិកដំឡើងអត្រាការប្រាក់គោលរបស់ខ្លួន និងដំឡើងនៅក្នុងចំនួនមួយយ៉ាងគំហុកដូចករណីនៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះ នោះតម្លៃប្រាក់ដុល្លារនឹងកើនឡើងធៀបនឹងរូបិយបណ្ណសកល។ ហើយបណ្តាប្រទេសដែលកំពុងតែមានឱនភាពគណនីចរន្ត ឬក៏កំពុងតែមានបន្ទុកបំណុលធំ នឹងត្រូវជួបប្រទះនឹងការធ្លាក់ចុះនៃរូបិយបណ្ណរបស់ពួកគេយ៉ាងលឿន។

ជារឿយៗ រូបិយបណ្ណរបស់ប្រទេសដែលកំពុងមានទីផ្សាររីកចម្រើន នឹងទទួលរងនូវផលប៉ះពាល់ខ្លាំងបំផុតនៅក្នុងស្ថានភាពនេះ ខណៈដែលវិនិយោគិននឹងងាកចេញពីការវិនិយោគលើទ្រព្យសកម្មដែលមានហានិភ័យ ទៅរកមូលបត្របំណុលអាមេរិក ដើម្បីទទួលបានទិន្នផលកើនឡើង។

ប៉ុន្តែនៅពេលដែលធនាគារកណ្តាលអាមេរិកធ្វើការរឹតបន្តឹង រឿងដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយចំនួននឹងកើតឡើង។ រូបិយបណ្ណរបស់ប្រទេសជាច្រើននៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍កំពុងរក្សាតម្លៃបានយ៉ាងល្អ បើទោះបីជាមានការធ្លាក់ថ្លៃខ្លះ តែការធ្លាក់នោះមិនស្ថិតនៅក្នុងអត្រាដែលអាចបង្កឱ្យមានការភ័យស្លន់ស្លោ ដែលអាចបង្កឱ្យមានការដកដើមទុន ឬបណ្តាលឱ្យមានវិបត្តិតុល្យភាពនៃការទូទាត់នោះទេ។

អត្រាការប្រាក់នៅក្នុងបណ្តាប្រទេសអាស៊ាន បាននិងកំពុងកើនឡើងដើម្បីជាការឆ្លើយតបទៅនឹងការដំឡើងថ្លៃនៃប្រាក់ដុល្លារ។ ប៉ុន្តែធនាគារកណ្តាលរបស់ប្រទេសជាច្រើនកំពុងធ្វើការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងវិធីសាស្ត្រដែលគេអាចវាស់ស្ទង់បាន ហើយមិនធ្វើឱ្យពួកគេត្រូវស្ថិតនៅក្រោមសម្ពាធខ្លាំងដើម្បីការពាររូបិយបណ្ណរបស់ពួកគេ ដូចអ្វីដែលធនាគារកណ្តាលរបស់ប្រទេសអង់គ្លេស ឬធនាគារជប៉ុនកំពុងជួបប្រទះនោះឡើយ។

ការធ្លាក់ចុះនៃរូបិយបណ្ណមួយចំនួន ជាពិសេសនៅក្នុងប្រទេសដែលកំពុងមានទីផ្សាររីកចម្រើន មិនមែនជារឿងអាក្រក់ទាំងស្រុងនោះទេ។ ការធ្លាក់ចុះនៃតម្លៃប្រាក់បាតថៃនឹងជួយឱ្យប្រទេសនេះអាចធ្វើអ្វីដែលខ្លួនចង់ធ្វើបានកាន់តែច្រើននៅពេលនេះ ពាក់ព័ន្ធនឹងការនាំចេញទំនិញ និងសេវាកម្ម។

នៅពេលដែលតម្លៃប្រាក់បាតថៃធ្លាក់ចុះហើយតម្លៃប្រាក់ដុល្លារកើនឡើង មនុស្សកាន់តែច្រើននឹងគិតថា វាគឺជាពេលវេលាដ៏ល្អដើម្បីទៅវិស្សមកាលនៅក្នុងខេត្ត Phuket។ ហើយក៏នឹងមានមនុស្សកាន់តែច្រើនទៅទិញទំនិញដែលផលិតនៅក្នុងប្រទេសថៃទៀតផង ដែលវាគឺជាអ្វីដែលអ្នកបង្កើតគោលនយោបាយថៃចង់បាន។

អ្វីដែលជាគន្លឹះនៅក្នុងរឿងទាំងអស់នេះ គឺតុល្យភាព។ ធនាគារកណ្តាលនៃប្រទេសដែលមានទីផ្សារកំពុងរីកចម្រើន មិនចង់បញ្ឈប់នូវការធ្លាក់ថ្លៃនៃរូបិយបណ្ណរបស់ពួកគេនោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេចង់ការពារតម្លៃរូបិយបណ្ណរបស់ពួកគេមិនឱ្យចុះខ្សោយលឿនពេក។ ការធ្វើបែបនេះគឺដើម្បីការពារភាពភ័យស្លន់ស្លោ និងផលប៉ះពាល់ទៅលើភាពជឿជាក់របស់អ្នកវិនិយោគ ដែលនឹងអាចបង្កឱ្យមានបញ្ហាកាន់តែធំ។

ការធ្លាក់ចុះនៃតម្លៃរូបិយបណ្ណត្រូវតែទទួលបានការគ្រប់គ្រង ហើយគេអាចសម្រេចរឿងនេះបានតាមរយៈការធ្វើអន្តរាគមន៍នៅក្នុងទីផ្សារមូលធន និងតាមរយៈអត្រាគោលនយោបាយរបស់ធនាគារកណ្តាល។

ប្រទេសដែលមានទីផ្សារកំពុងរីកចម្រើន មានបទពិសោធន៍ច្រើនជាមួយការដកមូលធន, ភាពប្រែប្រួលនៃរូបិយបណ្ណ និងក្តីស្រមៃដ៏ទាក់ទាញរបស់អ្នកវិនិយោគសកល។ ជាទូទៅ ពួកគេបានប្រមូលទុនបម្រុងប្តូរប្រាក់បរទេសយ៉ាងច្រើន ហើយពួកគេក៏អាចបញ្ឈប់ការធ្លាក់ចុះនៃតម្លៃរូបិយបណ្ណនៅក្នុងអំឡុងពេលនៃការប្រែប្រួលដូចនេះបាន។

ធនាគារកណ្តាលរបស់ពួកគេក៏អាចដំឡើង ឬបញ្ចុះអត្រាការប្រាក់ផងដែរ។ អត្រាខ្ពស់នឹងជួយជំរុញរូបិយបណ្ណតាមរយៈការទាក់ទាញលំហូរចូលនៃមូលធនកាន់តែច្រើន ឬកាត់បន្ថយលំហូរចេញ។ ប៉ុន្តែការដំឡើងអត្រាការប្រាក់ក៏អាចនឹងកាត់បន្ថយកំណើនសេដ្ឋកិច្ច និងធ្វើឱ្យការខ្ចីប្រាក់ត្រូវខាតបង់កាន់តែច្រើន។

ដូច្នេះអ្នកបង្កើតគោលនយោបាយត្រូវតែជួបប្រទះនឹងការសម្រេចចិត្តមួយដ៏លំបាក។ ប្រសិនបើពួកគេមិនធ្វើអ្វីសោះ ហើយទុកឱ្យអត្រាការប្រាក់នៅដដែល នោះរូបិយបណ្ណរបស់ពួកគេនឹងបន្តបាត់បង់តម្លៃធៀបនឹងប្រាក់ដុល្លារ ហើយពួកគេនឹងត្រូវបញ្ចេញប្រាក់បម្រុងដើម្បីរក្សាស្ថិរភាព។ ហើយកង្វះភាពជឿជាក់លើគោលនយោបាយនៅពេលនោះ ក៏នឹងអាចពន្លឿនលំហូរចេញនៃមូលធន និងទៅបន្ទាបតម្លៃរូបិយបណ្ណ ដែលវា ពិតជារឿងដ៏អាក្រក់ខ្លាំងណាស់។

ម៉្យាងវិញទៀត ការដំឡើងអត្រាការប្រាក់អាចធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចធ្លាក់ចុះបាន ខណៈការព្យាករណ៍កំណើនសេដ្ឋកិច្ចសម្រាប់ឆ្នាំ ២០២៣ របស់ប្រទេសជាច្រើនក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ គឺស្ថិតនៅក្នុងកម្រិតល្អគួរសម។ អ្នកពិតជាមិនចង់ឱ្យរឿងនេះកើតឡើងនោះទេ លុះត្រាតែអ្នកគ្មានជម្រើសទាល់តែសោះ។

លើសពីនេះទៅទៀត ប្រសិនបើអ្នកជារដ្ឋាភិបាល, ជាម្ចាស់អាជីវកម្ម ឬជាអតិថិជនដែលកំពុងមានបំណុលច្រើននោះ ការកើនឡើងនៃអត្រាការប្រាក់នឹងមិនមែនជារឿងល្អសម្រាប់អ្នកនោះឡើយ។ ធនាគារកណ្តាលក្នុងតំបន់ត្រូវតែថ្លឹងថ្លែងដោយប្រុងប្រយ័ត្ននូវហានិភ័យទាំងនេះ ហើយព្យាយាមធ្វើឱ្យវាមានតុល្យភាព។

ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី និងឥណ្ឌូណេស៊ីបានដំឡើងអត្រាការប្រាក់ចំនួន ៧៥ ពិន្ទុ។ ចាប់តាំងពីខែឧសភាមក ប្រទេសម៉ាឡេស៊ីបានដំឡើងអត្រាការប្រាក់ចំនួន ៣ដង គឺពី ១,៧៥% ទៅ ២,៥% ខណៈដែលធនាគារកណ្ដាលឥណ្ឌូណេស៊ី បានរង់ចាំរហូតដល់ខែសីហាទើបដំឡើងអត្រាការប្រាក់ពី ៣,៥% ទៅ ៣,៧៥% ហើយកាលពីសប្តាហ៍មុន ធនាគារនេះបានដំឡើងដល់ ៤,២៥%។

តួលេខខាងលើគឺជាការកើនឡើងតិចតួចគួរសម បើធៀបនឹងអ្វីដែលធនាគារកណ្តាលនានាកំពុងធ្វើ ហើយវាពិតជាបានឈរជើងយ៉ាងមាំដោយសារតែទីតាំងគណនីចរន្តដ៏រឹងមាំ ដោយសារតែការកើនឡើងនៃការនាំចេញទំនិញ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ដោយសារពិភពលោកកំពុងមានតម្រូវការប្រេងដូង និងធ្យូងថ្មច្រើន ធនាគារកណ្តាលរបស់ប្រទេសម៉ាឡេស៊ីនិងឥណ្ឌូណេស៊ី អាចនឹងប្រឈមមុខជាមួយនឹងជម្រើសគោលនយោបាយដ៏លំបាកនៅឆ្នាំក្រោយ ប្រសិនបើទីផ្សារមូលធននៅតែបន្តប្រែប្រួល។

ការដំឡើងអត្រាការប្រាក់មិនមែនជាវិធីតែមួយគត់នោះទេ។ ធនាគារកណ្តាលនានាក៏កំពុងទាញយកទុនបម្រុងប្តូរប្រាក់បរទេសរបស់ពួកគេផងដែរ ដើម្បីកាត់បន្ថយអត្រានៃការធ្លាក់ចុះនៃតម្លៃផងដែរ។ នៅប្រទេសថៃ ទុនបម្រុង Forex មានចំនួន ២២៥ ពាន់លានដុល្លារកាលពីខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០២១ ហើយនៅក្នុងខែសីហា ឆ្នាំ ២០២២ ចំនួននេះបានធ្លាក់ចុះមកនៅត្រឹម ១៩៥ ពាន់លានដុល្លារ ដោយសារតែការអន្តរាគមន៍នៅក្នុងទីផ្សារមូលធនដើម្បីគាំទ្រតម្លៃប្រាក់បាត។

ទន្ទឹមនឹងនេះ អត្រាការប្រាក់គោលបានកើនឡើងក្នុងកម្រិតមធ្យម ២៥ ពិន្ទុ ពោលគឺពី ០,៥% ទៅដល់ ០,៧៥% ហើយតម្លៃប្រាក់នៃបាតថៃបានធ្លាក់ចុះប្រហែល ២០% ធៀបនឹងប្រាក់ដុល្លារ ។

ក្នុងចំណោមប្រទេសដែលមានទីផ្សារកំពុងរីកចម្រើនធំៗនៅក្នុងតំបន់ ប្រទេសហ្វីលីពីនហាក់មានភាពឆេវឆាវខ្លាំងជាងគេ ដោយពួកគេបានបង្កើនអត្រាគោលពី ២% កាលពីខែឧសភា ទៅដល់ ៤,២៥% នៅក្នុងខែកញ្ញា។ សកម្មភាពនេះបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីជំហរទន់ខ្សោយរបស់ធនាគារកណ្ដាលហ្វីលីពីន បើប្រៀបធៀបនឹងប្រទេសថៃដែលមានទុនបម្រុង Forex តិចជាង ខណៈដែលបំណុលសាធារណៈរបស់ហ្វីលីពីនកំពុងតែកើនឡើងដោយសារជំងឺរាតត្បាត និងឱនភាពគណនីចរន្តដ៏ច្រើន។

ប្រាក់ប៉េសូរបស់ហ្វីលីពីនក៏បានធ្លាក់ថ្លៃប្រហែល ២០% ធៀបនឹងប្រាក់ដុល្លារផងដែរ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ២០២១ ហើយបញ្ហានេះក៏នឹងអាចបង្កជាបញ្ហាប្រឈមជាបន្តបន្ទាប់ដល់ប្រធានាធិបតី Ferdinand Marcos Jr. នៅក្នុងឆ្នាំដំបូងនៃការចូលបំពេញការងាររបស់លោកផងដែរ។

រូបិយបណ្ណរបស់បណ្តាប្រទេសនៅក្នុងអាស៊ានទាំងអស់កំពុងទទួលរងសម្ពាធពីការដំឡើងតម្លៃប្រាក់ដុល្លារ។ វាមិនមែនជារឿងគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលនោះទេ ហើយយើងគួរតែរំពឹងថា វានឹងអាចបន្តមានការប្រែប្រួលហើយក៏នឹងមានការដំឡើងអត្រាការប្រាក់បន្ថែមទៀត នៅក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែខាងមុខផងដែរ។

ប៉ុន្តែរូបិយបណ្ណភាគច្រើននៅតែអាចរក្សាបានយ៉ាងល្អប្រសើរ ខណៈដែលធនាគារកណ្តាលរបស់ពួកគេបានដំឡើងអត្រាការប្រាក់ និងទាញយកទុនបម្រុង Forex ដើម្បីគ្រប់គ្រងការធ្លាក់ចុះ ដោយសង្ឃឹមថានឹងមិនបង្កឱ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់កំណើនសេដ្ឋកិច្ច ឬធ្វើឱ្យអ្នកខ្ចីមានការភ្ញាក់ផ្អើលជាមួយនឹងការក្ស័យធននោះឡើយ។

រហូតមកដល់ពេលនេះ ពួកគេអាចរក្សាបាននូវភាពជឿជាក់ទៅលើគោលនយោបាយរួម ហើយនេះគឺជាចំណុចគន្លឹះ។ យើងគ្រាន់តែក្រឡេកទៅមើលប្រទេសអង់គ្លេស ដើម្បីមើលអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅពេលដែលគេចាប់ផ្តើមបាត់បង់ភាពជឿជាក់ទៅលើធនាគារកណ្តាល ឬរដ្ឋាភិបាលចំពោះបញ្ហានេះ៕

The Diplomat