គួរឲ្យសរសើរផង! គួរឲ្យអាណិតផង! ជិះកង់ចម្ងាយ ១២០០ គីឡូម៉ែត្រ
គួរឲ្យសរសើរផង! គួរឲ្យអាណិតផង! ជិះកង់ចម្ងាយ ១២០០ គីឡូម៉ែត្រ
ក្រោមកម្ដៅថ្ងៃ ក្ដៅហែង អមដោយសម្ភារៈ រូបថតពន្យល់ពីរបៀបកែច្នៃសំរាម និងពាក្យស្លោកអប់រំពីសំរាម កុមារាម្នាក់បានស្ម័គ្រចិត្តជិះកង់ឆ្លងកាត់ពីខេត្តមួយ ឆ្លងទៅខេត្តមួយ ក្នុងចម្ងាយដីជាង ១ ២០០គីឡូម៉ែត្រជុំវិញបឹងទន្លេសាប ដោយចំណាយរយៈពេល ២៥ថ្ងៃ ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយពីបរិស្ថាន និងការកែច្នៃសំរាម។ កុមារា រី សាន់ទៀក វ័យ១៤ ឆ្នាំបច្ចុប្បន្ន គឺជាសិស្សថ្នាក់ភាសាអង់គ្លេស និងកុំព្យូទ័រនៅសាលាដូងគិរីរម្យ។
ចាប់ចេញដំណើរកាលពីថ្ងៃទី ១ ខែមេសា ពីចំណុចគល់ស្ពានជ្រោយចង្វា ក្រុងភ្នំពេញ ឆ្ពោះទៅកាន់ខេត្តកំពង់ចាម កំពង់ធំ សៀមរាប បន្ទាយមានជ័យ ខេត្តបាត់ដំបង ពោធិ៍សាត់ កំពង់ឆ្នាំង និងវិលមកភ្នំពេញ បេសកកម្មជិះកង់មានគ្នាពីរនាក់ ដឹកនាំ ដោយលោក អ៊ុក វណ្ណដេ ស្ថាបនិកសាលាដូង ដែលគេស្គាល់ថា ជា«មនុស្សសំរាម»។ សកម្មភាពជិះកង់នេះបានបញ្ចប់កាលពីថ្ងៃទី២៥ ខែមេសាកន្លងមក។
កុមារា រី សាន់ទៀក ឲ្យដឹងថាខ្លួនមានអារម្មណ៍រីករាយ ដែលបានចូលរួមក្នុងសកម្មភាពជិះកង់ដោយជោគជ័យ បើទោះជាត្រូវប្រឈមនឹងឧបសគ្គច្រើន និងត្រូវធ្វើដំណើរឆ្ងាយយ៉ាងណាក្តី។ ប៉ុន្តែកុមារារូបនេះ ជឿជាក់លើភាពអត់ធ្មត់ និងការតស៊ូ ព្រមទាំងបានលើកឡើងថា អ្នកផ្សេងទៀតក៏អាចធ្វើបានដែរ។ «ខ្ញុំជួបឧបសគ្គច្រើន ធ្វើដំណើរថ្ងៃដំបូងខ្ញុំរមួលក្រពើ និងមានអាការគ្រុន បានអ្នកស្រុកជួយកោសខ្យល់ឱ្យ។ មួយទៀតធាក់កង់ចាញ់ខ្យល់ និងប្រឈមអាកាសធាតុក្ដៅខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំអាចទ្រាំបាន …ខ្ញុំគិតថា បើមានការអត់ធ្មត់គ្រប់គ្នានឹងអាចទៅដល់គោលដៅដូចគ្នា»។កុមារាដដែលបន្ថែម។
ខិត្តប័ណ្ណ និងឡូហ្គោ (Logo) ជាង ១ពាន់សន្លឹកត្រូវបាន សាន់ទៀក ចែកដល់ប្រជាពលរដ្ឋ និងបិទនៅតាមកន្លែងចោលសំរាមដែរ ពេលធ្វើដំណើរ ។ ទោះយ៉ាងណា សំរាមនៅតែត្រូវបានបោះចោលពាសវាលពាសកាលពិសេសការបោះចោលសំរាមពីអ្នកដំណើរជិះម៉ូតូ និងរថយន្តទំនើបមួយចំនួន។
លោក អ៊ុន វណ្ណដេ ស្ថាបនិកសាលាដូង បានថ្លែងថា មូលហេតុដែលលោកនាំកុមារា សាន់ទៀក ជិះកង់ ព្រោះលោកសង្កេតឃើញកុមារានេះមានការអត់ធ្មត់ និងអាចជិះកង់ឡើងចុះភ្នំគិរីរម្យរាល់ថ្ងៃ ។ ការជិះកង់មិនត្រឹមធ្វើឱ្យរាងកាយយើងមាំមួនទេ ប៉ុន្តែការអាចកាត់បន្ថយការបំពុលបរិស្ថានផងដែរ។ លោកថា ពេលជិះកង់ថ្ងៃដំបូង សាន់ទៀក មានអាការរមួលក្រពើ ហើយនៅថ្ងៃបន្ទាប់ គឺអាចជិះកង់បានរហូតដល់ចប់។ ក្នុងបេសកកម្មជិះកង់នេះលោក អ៊ុក វណ្ណដេ និងកុមារា សាន់ទៀក បានសុំផ្ទះអ្នកភូមិស្នាក់នៅ និងផ្ដល់លុយ ១ម៉ឺន ៥ពាន់រៀល ឲ្យម្ចាស់ផ្ទះសម្រាប់អាហារមួយពេល។
នៅតាមផ្ទះអ្នកភូមិ ដែលស្នាក់នៅ គឺលោកតែងចាក់បញ្ចាំងវីដេអូអំពីរបៀបកែឆ្នៃសំរាមឲ្យអ្នកភូមិបានទស្សនា។ លោកបានកោតសសើរចំពោះកុមារា សាន់ទៀក ថា ពិតជាអាចជម្នះនូវការលំបាក និងអត់ធ្មត់ខ្ពស់។ ប្រសិនថ្ងៃក្រោយ សាន់ទៀក យកការអត់ធ្មត់នេះ ទៅអនុវត្តទៅលើការសិក្សា និងការចាប់ផ្ដើមអ្វីមួយលោកថានឹងទទួលបានលទ្ធផលល្អ។
ស្ថាបនិកសាលាដូង និងជាអ្នកដឹកនាំជិះកង់ ដើម្បីបរិស្ថាន អ៊ុន វណ្ណដេ ថា កម្ពុជាត្រូវការពេលវេលាចន្លោះពី ១០ ឆ្នាំទៅ ១៥ ឆ្នាំទៀត ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយ និងអប់រំ ដើម្បីឈានទៅកែប្រែឥរិយាបថពលរដ្ឋ ទាក់ទងនឹងការបោះចោលសំរាម ហើយអ្វីដែលចាំបាច់ គឺត្រូវមានការអប់រំតាំងពីកុមារភាពមក។ «ពេលជិះកង់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ម្នាក់ៗហាក់ចាត់ទុកដងផ្លូវជាកន្លែងបោះចោលសំរាមបាត់ទៅហើយ ព្រោះមិនថាអ្នកជិះម៉ូតូ ឬឡានទំនើបទេ គឺគាត់មានទម្លាប់បោះចោលសំរាម ដោយមិនខ្វល់អ្វីទាំងអស់»។ លោកបន្ថែម។
វិលមកកុមារា រី សាន់ទៀក បានបន្ថែមថា ការជិះកង់នេះ ពិតជាបានផ្ដល់បទពិសោធន៍ជាច្រើន និងបានប្ដេជ្ញាចិត្តថា នឹងធ្វើខ្លួនឱ្យក្លាយជាយុវជនល្អមួយរូប ក្នុងកិច្ចការពារបរិស្ថានស្អាត ហើយបានអំពាវនាវសុំឱ្យពលរដ្ឋទាំងអស់ទុកដាក់សំរាមបានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីបរិស្ថានស្អាត៕
ប្រភព៖ Sabay
