លិខិតមិត្តអ្នកអាន៖ «ខ្ញុំពិតជាខ្មាស់អៀនណាស់ ដែលធ្លាប់បម្រើការឲ្យវិទ្យុអាស៊ីសេរី! »

លិខិតមិត្តអ្នកអាន៖ «ខ្ញុំពិតជាខ្មាស់អៀនណាស់ ដែលធ្លាប់បម្រើការឲ្យវិទ្យុអាស៊ីសេរី! »

ទោះបីជាខ្ញុំឈប់ពីវិទ្យុអាស៊ីសេរីយូរដែរហើយក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែនឹកឃើញអៀនខ្មាសខ្លួនឯងជាខ្លាំងជាពិសេសនៅ ពេលដែលបានឃើញអត្ថបទជាសំណេរនិងជាសំឡេងដែលវិទ្យុនេះបានផ្សាយនៅរយៈពេលចុងក្រោយនេះ។ ថាកាលពីពេលដែលខ្ញុំនៅបម្រើការជាមួយអាស៊ីសេរីទៅចុះវាអាក្រក់ទៅហើយ ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីវិទ្យុនេះបិទការិយាល័យដោយខ្លួនឯងពីកម្ពុជាហើយនៅបន្តផ្សាយតាមអនឡាញពី វ៉ាស៊ីនតោន វាហាក់ដូចជាមិនគួរឲ្យជឿថា វិទ្យុនេះក្លាយខ្លួនជាឧបករណ៍បម្រើនយោបាយដាច់ថ្លៃរបស់ក្រុមប្រឆាំងដល់ថ្នាក់ ហ្នឹងសោះ?
អ្វីដែលខ្ញុំមិនអស់ចិត្តនោះគឺ ហេតុអ្វីបានជាវិទ្យុបរទេសមួយទាំង មូល បែរជាបណ្តោយឲ្យខ្មែរមួយក្រុមប្រើប្រាស់ខុសវិជ្ជាជីវៈទាំងស្រុងយ៉ាងដូច្នេះ?
ហេតុផលដែលខ្ញុំសម្រេចចិត្តសរសេរអត្ថបទនេះហើយសុំឲ្យបណ្តាញផ្សាយព័ត៌មានក្នុងស្រុកជួយចុះផ្សាយគឺបន្ទាប់ពីបាន ឃើញអត្ថបទមួយចុះផ្សាយក្នុង ហ្វេសប៊ុករបស់អាស៊ីសេរីថ្ងៃនេះក្រោមចំណងជើងថា «ហង្សសេដ្ឋកិច្ច«របស់លោក ហ៊ុន សែន ដាច់ភ្លើង?

ពេលឃើញអត្ថបទនេះនិងពេលអានចប់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ហាក់មិនជឿខ្លួនឯងថា នេះជាសំណេររបស់អ្នកកាសែត? បើជាសំណេររបស់អ្នកនយោបាយប្រឆាំងប្រហែលខ្ញុំមិនចាត់ទុកជារឿងចម្លែកទេ ប៉ុន្តែនេះជាអត្ថបទរបស់អ្នកកាសែតនិងចុះផ្សាយលើហ្វេសប៊ុកផ្លូវការរបស់វិទ្យុបរទេសមួយ? ឯណាទៅក្រមសីលធម៌វិជ្ជាជីវៈ? ឯណាទៅសេចក្តីថ្លៃថ្នូរក្នុងអាជីព? ឯណាទៅពាក្យថា ព័ត៌មានពិត, ឯណាទៅពាក្យថា អព្យាក្រឹត្យ ឥតលម្អៀង ដែលអ្នកកាសែតត្រូវប្រកាន់យក? កោតតែក្រុមអ្នកកាសែតដែល បម្រើការឲ្យវិទ្យុមួយនេះមិនដែលខ្មាស់អៀនក្នុងការធ្វើសកម្មភាពក្នុងនាមជាសកម្មជននយោបាយបែបនេះ។

ទាំងអាកប្បកិរិយា ទាំងសម្តីសំដៅ ទាំងសំណេរ គឺពោរពេញដោយទោសៈ ញុះញង់ អុជអាល បញ្ឆេះកំហឹងបង្កើតសំអប់ និងការលាបពណ៌។ ល។
អ្វីជាការកត់សម្គាល់ទី១គឺ អ្នកសរសេរអត្ថបទនេះប្រើអារម្មណ៍ខ្លួនឯងមិនដឹងថាជាអត្ថបទ ព័ត៌មានឬការបញ្ចេញមតិ? តាមដែលខ្ញុំធ្លាប់បានរៀនសូត្រចេះដឹងពីអាជីពអ្នកសារព័ត៌មាន គេហាមមិនឲ្យធ្វើព័ត៌មានដោយប្រើអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនលាយឡំជាមួយអត្ថបទព័ត៌មានទេ។ ប៉ុន្តែ រាល់អត្ថបទរបស់វិទ្យុអាស៊ីសេរីគឺបង្ហាញពីនិន្នាការរបស់អ្នកកាសែតយ៉ាងពេញបន្ទុក។ ជាក់ស្តែង រាល់ពេលសម្ភាសន៍ ឬឆ្លើយឆ្លងព័ត៌មាន លោក ជុន ច័ន្ទបុត្រ ដែលគេស្គាល់ថាជាមេក្លោងធ្វើឲ្យវិទ្យុនេះបាត់បង់វិជ្ជាជីវៈទាំងស្រុងនោះ តែងតែ ប្រើអារម្មណ៍ចំអកឡកឡឺយ ស៊កសៀត ចាក់ដោត ដែល មិនមែនជាចរិតរបស់អ្នកកាសែតឡើយ។

ងាកមកមើលអត្ថបទដែលខ្ញុំលើកខាងដើមវិញ, ក្រៅពីការបញ្ចេញអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួននិងការលើក ហេតុផលដាច់ភ្លើងភ្ជាប់ជាមួយរដ្ឋាភិបាលអាមេរិកឯណាឯណី ដោយមិនសមរម្យហើយនោះ អ្នកសរសេរអត្ថបទនេះហាក់មិនបានគិតវែងឆ្ងាយក្នុងការលើក យកបញ្ហាដាច់ភ្លើង និងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍មកធ្វើជាកម្មវត្ថុនៃការរិះគន់វាយប្រហារទៅលើរដ្ឋាភិបាលលោក ហ៊ុន សែន ឡើយ។

សម្រាប់ខ្ញុំ ពេលអានអត្ថបទនេះចប់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា អាស៊ីសេរី ហាក់ដូចជាអស់តម្រិះក្នុងការ លើកបញ្ហាមករិះគន់រដ្ឋាភិបាល ហើយក៏លើកបញ្ហាដែលមិនជាធ្ងន់ធ្ងរអីផងមកកាឡៃឲ្យទៅជារឿងមើលទៅគួរឲ្យអស្ចារ្យ! ដល់ពេលខំពន្លើសពេកទៅបែរទៅជាភ្លេចគិតថា អត្ថបទនេះគឺហាក់ដូចជាផ្តល់តម្លៃគាំទ្រដល់រដ្ឋាភិបាលទៅវិញ។

ជាក់ស្តែង ការដាក់ចំណងជើងថា «ហង្សសេដ្ឋកិច្ច«របស់លោក ហ៊ុន សែន ដាច់ភ្លើង? គឺជាការទទួលស្គាល់របស់វិទ្យុអាស៊ីសេរីថា កម្ពុជាបច្ចុប្បន្នគឺជា«ហង្សសេដ្ឋកិច្ច»មួយនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ទៅវិញទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ខ្វះភ្លើងបញ្ជាក់ថា កម្ពុជាកំពុងតែស្គាល់ការអភិវឌ្ឍខ្លាំង។ ជាក់ស្តែងគ្រាន់តែវិស័យសំណង់កើនឡើងដល់ទៅ ៧០០% ដូចដែលអត្ថបទខាងលើបានទទួលស្គាល់ស្រាប់។ ការដ្ឋានសំណង់ធំៗ ដែលសាងសង់អគារខ្ពស់កប់ ពពក, សំណង់អគារលំនៅដ្ឋាន និងសំណង់ផ្សេងៗទៀតដែល កំពុងរីកដុះដាលព្រោងព្រាតដូចផ្សិតត្រូវទឹកភ្លៀងបញ្ជាក់ថា នោះហើយជាសកម្មភាពរបស់«ហង្សសេដ្ឋកិច្ច»។

ដូច្នេះ បញ្ហាដាច់ភ្លើងដោយអន្លើៗ ដោយសារកង្វះថាមពលអគ្គិសនីជាពិសេសក្នុងរដូវក្តៅមិនមែនជារឿងចម្លែកគួរឲ្យចំអក ឡកឡឺយទេ។ រដ្ឋាភិបាល និង
អាជ្ញាធរអគ្គិសនីក៏បានពន្យល់អស់ហើយដែរ។ ម្តេចក៏អាស៊ីសេរី មិនយកត្រចៀកស្តាប់សោះបែបនេះ?
ខ្ញុំពិតជាទទួលស្គាល់ការរិះគន់ ឬការរអ៊ូរទាំរបស់ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនចំពោះបញ្ហាដាច់ភ្លើងនេះ ពីព្រោះបច្ចុប្បន្ននេះ មនុស្សសម័យនេះត្រូវការផាសុកភាពខ្ពស់ជាងមុន។

ហេតុដូច្នេះហើយបានជាពេលដាច់ភ្លើងម្តងៗ ទាំងគេ ទាំងខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ពិបាក។ ប៉ុន្តែ យើងពិតជាយល់បាននូវហេតុផល ដែលបណ្តាលឲ្យកម្ពុជាជួបបញ្ហានេះ ហើយវាជាបញ្ហាបណ្តោះអាសន្នរយៈពេលខ្លីតែប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ វាមិនមែនជាកម្មវត្ថុនៃការជាន់ពន្លិចរដ្ឋាភិបាលដោយសារ រឿងដាច់ភ្លើងក្នុងរដូវក្តៅនោះឡើយ។ ចំណែកឯរឿងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍វិញ ក៏មិនមែនជារឿងធំដុំដែរពីព្រោះប្រទេសណាក៏កើតមានគ្រោះថ្នាក់ ចរាចរណ៍ដែរនៅពេលដែលស្រុកទេសមានការអភិវឌ្ឍ។ សូម្បីប្រទេសថៃក៏មានអ្នកស្លាប់ច្រើនជាងកម្ពុជាឆ្ងាយណាស់ដោយសារតែគ្រោះថ្នាក់ ចរាចរណ៍។ បញ្ហានេះក៏មិនមែនជាកំហុសរបស់អាជ្ញាធរ រដ្ឋាភិបាលទាំងស្រុងនោះដែរ តែវាជាអាកប្បកិរិយារបស់អ្នកបើកបរច្រើនជាង។ ដូច្នេះ ក្នុងតួនាទីជាអ្នកសារព័ត៌មាន អាស៊ីសេរីគួរជួយអប់រំ បញ្ហាចរាចរណ៍ដល់ពលរដ្ឋទើបជាដំណោះស្រាយ និងការចូលរួមយ៉ាងល្អពីសំណាក់ បណ្តាញផ្សាយព័ត៌មាន។

ប៉ុន្តែ អាស៊ីសេរីក្រោមការដឹកនាំរបស់លោក ជុន ច័ន្ទបុត្រ ពិតជា មិនចោលចរិតនោះឡើយ។
ខ្ញុំនៅចាំបានថា កាលពីខ្ញុំនៅ បម្រើការនៅវិទ្យុអាស៊ីសេរី លោក ជុន ច័ន្ទបុត្រ នេះហើយ ដែលបានណែនាំមិនឲ្យអ្នកកាសែតនិយាយរកនិងស្និទ្ធស្នាលជាមួយមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល។ លោក សុខ សេរី ត្រូវបានគេស្តីបន្ទោស និងបណ្តេញចេញពីការងារដោយគ្រាន់តែលោកចាប់ដៃជាមួយមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលម្នាក់។ ប៉ុន្តែ លោក ជុន ច័ន្ទបុត្រ ខ្លួនឯងបែរជាលួចទៅជួបមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់យោធាដោយស្ងាត់ៗទៅវិញ។

ខ្ញុំនៅចាំបានទៀតថា អ្នកកាសែតអាស៊ីសេរីណាដែលសរសេរអត្ថបទហ៊ានដកស្រង់សម្តីល្អៗរបស់មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលមកដាក់ក្នុងអត្ថបទរបស់ខ្លួន ឬអ្នកកាសែតណាដែលធ្វើអត្ថបទឲ្យមានតុល្យភាពតាមវិជ្ជាជីវៈ ដែលមិនស្របតាមគោលការណ៍របស់ ជុន ច័ន្ទបុត្រ នឹងទទួលការស្តីបន្ទោស ឬការព្រមានពីលោក ជុន ច័ន្ទបុត្រភ្លាម។
ដោយសារហេតុផលនេះហើយបានជាមានអ្នកកាសែតអាស៊ីសេរីជាច្រើនបានលាឈប់ពីការងារ ឬត្រូវបានគេបណ្តេញចេញទាំងបំពានដោយគ្មានសំណងអ្វីទាំងអស់។
បច្ចុប្បន្ននេះ អាស៊ីសេរីកាន់តែ យ៉ាប់ជាងមុនរាប់រយដង។ វិទ្យុនេះលែងខ្វល់ហើយពីវិជ្ជាជីវៈ លែងខ្វល់ហើយពីភាពថ្លៃថ្នូរ និងពីភាពសមរម្យក្នុងអាជីពអ្នកសារព័ត៌មានអ្វីទាំងអស់។ អ្នកដែលបន្តធ្វើការជាមួយអាស៊ីសេរីគឺសុទ្ធតែជាអ្នកមាននិន្នាការនយោបាយផ្កាប់មុខ ហើយភាគច្រើនមិនមែនជាអ្នកកាសែតអាជីពទេ។ ពួកគេគ្រាន់តែហារមាត់ចេញមកគឺបង្ហាញពីអារម្មណ៍ និងនិន្នាការនយោបាយយ៉ាងច្បាស់ក្រឡែត។ ការយកវិទ្យុបរទេស មួយទៅធ្វើជាឧបករណ៍ នយោបាយផ្កាប់មុខបែបនេះជារឿងគួរឲ្យខ្មាស់អៀនណាស់។

រហូតមកដល់ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំនៅតែ មានអារម្មណ៍ខ្មាស់អៀនខ្លួនឯង ដែលធ្លាប់បម្រើការងារឲ្យវិទ្យុនេះអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។
ទោះយ៉ាងណា ខ្ញុំក៍បានឈប់ពីវិទ្យុនេះយូរហើយដោយសារ តែខ្ញុំបានមើលឃើញថា អាស៊ីសេរីមិនមែនជាស្ថាប័នសារព័ត៌មានទេ ប៉ុន្តែជាឧបករណ៍បម្រើនយោបាយដើម្បីផ្តួលរំលំរដ្ឋាភិបាលរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន តែមួយមុខគត់។ ក្នុងនាមអ្នកសារព័ត៌មានម្នាក់ ខ្ញុំសូមឲ្យអ្នកបម្រើការងារនៅវិទ្យុអាស៊ីសេរីគិតគូរពីវិជ្ជាជីវៈ និងភាពថ្លៃថ្នូរក្នុងអាជីពផង ដោយ មិនត្រូវបន្តធ្វើជាឧបករណ៍ នយោបាយដាច់ថ្លៃបែបនេះទេ។ សព្វថ្ងៃនេះ វិទ្យុអាស៊ីសេរីអាចបំពេរបានតែអ្នកគាំទ្រក្រុមប្រឆាំងផ្កាប់មុខតែប៉ុណ្ណោះ។ ចំណែកអ្នកមាននិន្នាការកណ្តាលនិយមនិងអ្នកគាំទ្របក្សផ្សេង គេមិនអាចស្តាប់ចូលនោះឡើយ។
ដូច្នេះ ខ្ញុំសុំឲ្យអ្នកកាសែតដែល នៅបន្តបម្រើការងារឲ្យវិទ្យុនេះចេះខ្មាស់អៀន ហើយកុំដើម្បីតែស្វែងរកសិទ្ធិជ្រកកោននៅអាមេរិកនិងដើម្បីតែ
ផលប្រយោជន៍នយោបាយ បែរជាយកស្ថាប័នសារព័ត៌មានមួយទៅធ្វើបាយឡុកបាយឡរដូច្នេះ។ ការធ្វើរបៀបនេះ គឺវាគ្មានតម្លៃអ្វីឡើយក្រៅពីការបំផ្លាញជាតិឯងនិងខ្លួនឯងនៅទីបំផុត៕

ដោយ៖ អតីតអ្នកកាសែត វិទ្យុអាស៊ីសេរី